เข้าสู่ระบบแบบใหม่ / สมัครสมาชิก
คนลานเทวา
เหมือน ภาพฝันวันเก่า ผ่านเล่าบอก
เหมือน ความเหงาเย้าหยอก ให้หวั่นไหว
ฝากความหลังแรมทาง ระหว่างใจ
กับสายลมละไม ช่วยพัดพา
สู่หนทางแสนไกล อันไม่สิ้น
สุดแผ่นดินแร้นแค้น สุดแผ่นฟ้า
งามวิถีอันพิสุทธิ์ ไกลสุดตา
การเดินทางบอกลา ค่ำคืนวัน
ชื่นรอยยิ้มริมทาง ระหว่างผ่าน
ดอกไม้บานแย้มฝาก สองฟากฝัน
กระแสลมพรมสาย ร่ายรำพัน
มิตรภาพยืนยัน ทางสายนี้
คืออดีต คือความงาม คือความรัก
คือสายใยฟูมฟัก ท่วงวิถี
การเดินทางของความฝัน บรรดามี
กับการเริ่มต้นอีกที ของรอยยิ้ม
นับเดือนปีที่ผ่าน การบอกเล่า
กี่สุขเศร้าบริบท ทั้งอดอิ่ม
จาร
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ทะมึนเทาเงาหม่นครองหนห้วง
ก่อนโรยร่วงหยาดสายจากปลายหน
ลมกรรโชกโยกไผ่เอนไหวตน
กลางสายฝนถั่งโถมประโลมไพร
เส้นสายฟ้าวาบวับแล้วดับหาย
ก่อนจักกลายเสียงลั่นสนั่นไหว
เฉกดวงขวัญสั่นรัวทั้งหัวใจ
ที่แกว่งไกวด้วยรักที่หักราน
หม่นทั่วทิศเถินทางกลางพรรษา
ในอุราเกินร่ำถ้อยคำขาน
ยิ่งฝนหลั่งรินร่วงทุกช่วงวาร
ทรมาน..ชอกช้ำอยู่ลำพัง
จากรักมั่น..สัญญาตราบฟ้าสิ้น
แม้แผ่นดินเลือนลบลงกลบฝัง
จะมั่นหมายแอบอิงมิชิงชัง
กลับพ่ายพังยับลงเป็นผงคลี
เฉกสุมาลย์รานงามไปตามช่วง
แม้ฝนร่วงรดริน..ก็สิ้นสี
เมื่อความรักร้างไรคนใยดี
กี่ขวบปีผันผ่าน..ก็รานงาม
มีเพียงสายฝนฉ่ำที่ร่ำสาย
ความเดียวดายคอยย้
1056
2
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยกันให้คะแนนกลอน