มหาโจรปล้นเมืองเป็นเรื่องไหมระดมโจรน้อยใหญ่ให้ร่วมปล้นสำเร็จแบ่งไม่ลงตัวมั่วชอบกลยิ่งมากคนยิ่งมากความยามขัดแย้งโจรใหญ่บอกกูคนดีชี้นิ้วสั่งวางแผนตั้งกูชี้ชัดจัดส่วนแบ่งนายทุนโจรกัญชาร่วมฆ่าแกงก็โต้แย้งขอก้อนใหญ่ให้พวกกูลูกหาบกลุ่มโจรใหญ่ไม่เห็นด้วยเพราะได้ช่วยเตรียมเสบียงเลี้ยงพวกสูพวกคอยชี้ต้นทางเห็นเป็นนกรู้คอยรอดูเศษอาหารเขาทานมาฝูงโจรจะสามัคคีตอนที่ปล้นสัมฤทธิ์ผลก็จะเป็นเช่นหมาบ้ากัดกันเองไร้ความคิดอนิจจาเลิกศรัทธาพวกโจรเถิดคนไทย
คล้ายคนโง่บอกผู้คนว่าตนฉลาด คล้ายคนขลาดพูดสำรอกบอกตนกล้า คนจนทำคล้ายเศรษฐีมีเงินตรา คล้ายคนบ้าประกาศตนสติดี
เมื่อเหตุผลถูกพรากจากสมอง เรื่องสยองมีให้ดูอยู่ทุกที่ เมื่อฝูงเปรตถือดาบคาบพระคัมภีร์ มายืนชี้บอกพวกมึงหนักแผ่นดิน
อภิสิทธิ์คล้ายวิสกี้ดีขวดเก่า ชัชชาติ —>เหล้าบรั่นดีมีรสนุ่ม ธนาทรคือไวน์เลิศเปิดแง่มุม เบียร์เบลเยี่ยมแก้กลุ้มต้องจาตุรนต์
มิ่งขวัญสั่งเบียร์ไทยแท้แก้หนี้สิน อนุทินคล้ายยาเส้นเน้นเข้มข้น พอไพบูลย์พูดอีกทีนี่ชอบกล มันสับสนแสนเลอะเลือนเหมือนเมากาว
‘ตาสว่าง’-เป็นอย่างไรไม่เคยรู้ คิดแค่กูหิวข้าวเช้าตอนสาย ลืมเรื่องตาสว่างไปคงไม่ตาย สนแต่เรื่องซื้อขายทุกค่ำเช้า
‘ตาสว่าง’ คืออะไรไม่เคยสน เพราะทุกคนมีเรื่องสุขทุกข์ปนเศร้า ใครมืดบอดช่างปะไรใช่เรืองเรา รู้แค่เขา ‘ตาสว่าง’ ผัวนางมี
บัตรเสียมีเยอะจนล้นคนสงสัย บัตรเสริมใส่พาสับสนคนสังหรณ์ บัตรคนจนก็เหมือนช่วยอำนวยพร บัตรดีหย่อนลงใส่หีบรีบส่องดู
บัดนั้นคือความจริงสิ่งที่เน้น บัดซบเหมือนขายของเล่นเห็นกันอยู่ บัตรมาช้าบ้างหายบ้างอย่างที่รู้ บัดนี้กูที่โคตรโกรธต้องโทษแมว